Mədəniyyət Nazirliyi bu quruma tabe olan vəzifəli şəxslərə müsahibə verməyi qadağan edib. Ən azından mart ayına qədər. Deyilənə görə, yeni təyin olunan nazirimizin əmridir.
Yəqin istəyirlər bulanıq sular durulsun, ağ sap qara sapdan ayrılsın. Bir tərəfdən anlaşılandır. Cənab nazir işini qaydaya salana qədər əlavə söz-söhbət, baş ağrısı istəmir. Digər tərəfdən anlaşılan deyil. Demokratik bir dövlətdə azad vətəndaşa “susmaq əmri” vermək nə qədər xoş, nə qədər demokratik, nə qədər doğru görünür?
Media vasitəsilə problemlərə ayna tutulursa, cənab nazir bəlkə də xəbərsiz olduğu bəzi qaranlıq məqamlar barədə məlumatlandırılırsa, vaxtında tədbir görər. Bu onun işinə fayda verər. Media bu məsələdə ona kömək eləmiş olur, həm mətbuat rahat şəkildə öz işini görür.
Üstəlik mədəniyyət xadimləri ilə müsahibələrdə məhz problemlərimizdən danışacağıq deyə bir şərt də yoxdur. Yeni çəkilmiş filmlər, tamaşalar, gələcəyə dair planlar və s. barəsində də danışmaq olar. Hətta işimizin etiketi yol verdiyi qədər tanınmış şəxsin şəxsi həyatı, maraq dairəsi barədə özəl suallar da verə bilərik. Buna görə nazirlikdən icazə alınmalıdır?
Bu qayda bir zamanlar mərhum satirik Rüfət Əhmədzadənin “işdə müdir evdəki arvada nəzarətçidir” misralarını yada salır.
Vəzifəli şəxslərin belə ürkək yanaşması bir qədər “qarğa məndə qoz var” demək olur. Qaş qayırarkən niyə göz çıxarırsınız?
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/lent_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
